سوريا الاتحادية

مدينة عفرين إحدى مدن محافظة حلب في الجمهورية العربية السورية، تقع ضمن منطقة في غاية الروعة والجمال شمال غرب سوريا.
الموقع الجغرافي

مدينة عفرين إحدى مدن محافظة حلب وهي مركز منطقة عفرين، تشكل أقصى الزاوية الشمالية الغربية من الحدود السورية التركية، يحدها من الغرب سهل العمق - لواء اسكندرون والنهر الأسود الذي يرسم في تلك المنطقة خط الحدود، من الشمال خط سكة القطار المار من ميدان أكبس حتى كلس، من الشرق سهل أعزاز ومن الجنوب منطقة جبل سمعان.
منطقة عفرين منطقة جبلية معدل الارتفاع 700 - 1269 م، أعلى قمة فيها الجبل الكبير (كريه مازن Girê Mazin) الذي يعد جزءامن سلسة جبال طوروس في سورية، يبلغ عرضها من الشرق إلى الغرب 55 كم وطولها من الشمال إلى الجنوب 75 كم، وهكذا تساوي مساحتهأحوالي 3850 كم2 أي ما يعادل 2% من مساحة سورية تقريبآ.
التسمية

يرجع البعض تسمية عفرين إلى عهد الميتانيين والهوريين أي إلى 3000 عام، وروجيه ليسـكو في مقدمة بحثه: كرداغ والحركة المريدية يقول: " ان منطقة كرداغ مأهولة كليا بالأكراد, ومن هنا يأتي اسمها((كرداغ)) حيث الكلمة مؤلفة من مقطعين هما ((كرد= ترمز إلى القومية الكردية حيث 99.5% من سكان هم أكراد وداغ= تعني بالتركية جبل وللسهولة دمجت الكلمتين وأصبحت كرد + داغ = كرداغ = جبل الأكراد)) يصعب تحديد وصول الأكراد إلى الجبل، ومع ذلك يمكن ارجاعه إلى عهد تاريخي قديم, فشرف نامة وهو كتاب تاريخي قديم من القرن السادس عشر, يذكر شخصا اسمه مانـد Mand الذي حصل في بداية القرن السادس عشر على كوصيرة أنطاكية كاقطاعية..." والأمير مانـد كان يحكم كلس ومنها منطقة عفرين لأن منطقة عفرين كانت تتبع إداريا ولاية كلس حتى عشرينات القرن الماضي، حيث انفصلت عن كلس وأصبحت منطقة تتبع محافظة حلب بعد أن تم رسم وتثبيت الحدود بين سوريا وتركيا بموجب اتفاقية الحدود بين تركيا وفرنسا في عهد الانتداب الفرنسي في سوريا
الجغرافيا والسكان

إن منطقة عفرين متنوعة في جغرافيتها بين السهول والجبال ويمر بها نهر عفرين الذي يمتد في سوريا مما يقارب 85 كم ويعتبر هذا النهر وروافده من أهم المصادر المائية لهذه المنطقة الزراعية.
إداريا تتبع منطقة عفرين محافظة حلب, ومركزها مدينة عفــرين التي تبعد عن حلب 63 كم، عدد السكان حوالي 50 ألف نسمة، تتألف بالإضافة إلى مدينة عفرين من سبع نواح هم : (شران, شيخ الحديد, جنديرس, راجو, بلبل، المركز ومعبطلي) و 360 قرية، يبلغ مجموع عدد سكان منطقة عفرين (417.254) نسمة* حتى تاريخ 31.12.2001. وغاليبيتهم من الكورد
المناخ والاقتصاد

المناخ والزراعة
لقرب منطقة عفرين من البحر يعتبر مناخها متوسطيا, حيث انه معتدل صيفا وبارد شتاءا والأمطار غزيرة نسبيا وتهطل الثلوج ؛ لهذا تعتبر منطقة خصبة ونموذجية للزراعات المتوسطية، فالمناخ المتوسطي ووجود الوديان والسهول والجبال وخصوبة التربة ووفرة المياه في منطقة عفرين جعلها مناسبة لكل الزراعات المتوسطية، حيث تزرع الحبوب: قمح, عدس, شعير... والخضار بأنواعها والقطن والشوندر السكري والحمضيات والتفاحيات والعنب والفواكه الأخرى، أما الزراعة الرئيسية التي تشتهر بها منطقة عفرين وتعتبر رمزا لها فهي الزيتون الذي يزرع في كل أنحاء وقرى المنطقة دون استثناء, ويفوق عدد أشجارها الثلاثة عشر مليون شجرة.
الغابات
كما تتميز المنطقة بوجود غطاء حراجي طبيعي الغابات السورية وغابات صناعية غرس من قبل الدولة (كثيف وكبير نسبيا ،إذ يعد الأكبر في محافظة حلب، والأشجار الحراجية في معظمها صنوبرية إلى جانب السرو، وهذا الغطاء الحراجي والغابات يستفاد منه في استخراج الأخشاب وإنتاج البذور من أشجار الصنوبرالمثمرة، كما يمكن الاستفادة من هذه الحراج في تنشيط السياحة.
أما تربية الحيوان ولاسيما الماشية: فانها تراجعت كثيرا ولا تلعب دوراً يذكر في حياة المنطقة الاقتصادية, وذلك لفقدان المراعي واستقرار السكان في قراهم منذ زمن طويل, فلا وجود لقطعان الماشية، ولكن توجد بعض الأسر التي تربي عددا محدودا من الماعز أو الغنم التي إنتاجها بالكاد يفي بحاجة الأسرة ذاتها.
الصناعة والتجارة
أهم الصناعات صناعة السجاد اليدوي التقليدية، والصناعات الشهيرة والمرتبطة بالزيتون مثل استخراج زيت الزيتون وصناعة الصابون والبيرين وهذه تعتمد على زراعة الزيتون وتتأثر به وتعد عفرين مركز هام في هذا المجال في سوريا، وتنتشر في المنطقة المنشأت والمعامل والمصالح والمحلات التجارية الهامة في عفرين والمناطق التابعة لها، إضافة للصناعات المختلفة منها مصنوعات تراثية وصناعات حديثة.
اجتماعيًا

في القرن التاسع عشر توطدت السلطة المركزية في الدولة العثمانية في سوريةو ترسخت على حساب الحكم الذاتي المحلي، مما أدى إلى زوال الزعامات التقليدية المحلية وظهور طبقة ارستقراطية جديدة تشكلت من ملاّكي الأرض الكبار - الاقطاعيين، وبالتالي فقدت الزعامات القديمة سلطتها ونفوذها مفسحة المجال للزعامات الجديدة، وهكذا اختفت العشائر والعلااقات العشائرية وتحولت البنية العشائرية لبنية اقطاعية كما باقي المناطق، فبعد أن كان الزعيم يستمد سلطته ونفوذه سابقا من العلاقات الاجتماعية)العشيرة, الأسرة(أصبح يستمدها من قوته الاقتصادية, ومن اتساع رقعة الأرض التي يملكها، وبعد أن كان الولاء للعشيرة وشيخها, أصبح للأرض ومالكها الاقطاعي, فلم يعد الفلاح مرتبطا بعشيرة أو زعيم معين, وانما بالأرض التي يعمل فيها وبالاقطاعي - الآغـا المالك وتطورت العلاقة والبنية الاجتماعية، وتحولت من العشائرية إلى الاقطاعية. واستمر الوضع على هذا النحو حتى بداية ستينات القرن العشرين, حيث بدأ بعدها الزعماء الاقطاعيون يفقدون سلطتهم ونفوذهم تدريجيا بعد تفكك وتفتت الاقطاعات وانتهى عصر الاقطاع في عفرين وكافة مناطق سورية.
السياحة في عفرين

تتمتع عفرين بموقع رائع وطبيعة خلابة من الغابات الطبيعية التي تغطي بقعه كبيرة من المنطقة إضافة للغابات والاحراج الجديدة التي شجرتها الدولة في نطاق توسيع وزيادة مساحة الغابات السورية، ولجمال المنطقة وهوائها العليل وانتشار الينابيع الطبيعية والجبال والمناطق الخضراء وانتشار المواقع الأثرية الهامة دور في جذب السياح إلى عفرين، وتشهد المنطقة بوجه عام حركة سياحية داخلية متوقع ان تزداد وتنشط لجذب المزيد من السياح والمصطافين إلى هذه المنطقة الرائعة.
 
Kobanê
Kobanî yan jî Kobanê (ar: كوباني, عين العرب) bajarekî kurdan e, li başûr rojavayê Kurdistanê, ew li ser sînorê di navbera Sûriye û Tirkiyeyê de ye, li hemberî bajarê Sirûcê yê li aliyê tirkî. Kobanî nezîkî 160 km bakurî rojhelatê Helebê ye, Kobanî li rojhelatî Firat e 30 km navbera wê û Firat de heye, piraniya xelkê li ser çandiniyê dijîn.
Daniştvanên Kobaniyê û gundên wê bi tevahî Kurd in, ji bilî malbatên polîs û mamûrên dewletê yên ji deverên din hatine. Ta salên heftêyan jî malên Ermeniyan lê hebûn lê yek bi yek bar kirin Helebê yan welatên din, Ermenistan jî di nav de. Êlên kobaneyê yên mezin eşîrên Berazan û Kêtikan in. Serdarên navdar yên Berazan Bozan Beg û Hirço Beg bûn. Ji aliyê Kêtikan yê herî navdar Besrawî Axa bû. Bozan Beg di dema xwe de nûnerekî (mebûsekî) Rihayê bû, di meclisa millî ya mezin de li Enqereyê. Kurê brayê wî Hirço, Şahîn Şahîn, di salên 50yan de li Şamê nûnerê parlemana Sûriyeyê bû,û Hirço yek ji sazdarên komeleya Xuybûn bû. Şêx Salih, ku ji Amûdê hatibû û rêberiya terîqeta neqşebendî dikir, yek ji navdarên bajêr bû, wekî Mele Mislim, Miftiyê Kobaniyê, Meçhan Axa ji Kaniya Ereban, dengbêj Mişoyê Bekebûrê, Baqî Xido,hunermend Reşîd Sofî, Miço Kendeş ( Miço Kendes) û herweha birêz Polat Can û Jan Dost, çendekin ji nivîskar û rewşenbîrên Kobanî yên navdar in. Piraniya xelkê gundên bi Kobaniyê ve girêdayî xwe bi çandiniyê ve mijûl dikin. Di van salên dawîn de li Kobaneyê pîşesazî jî berfireh bû.

Navê Kobanî

(navê kobanî ji aliyê dewleta Ereb ya şoven ve hatiye guheztin û bûye “Eyn El-Ereb” (yanî kaniya Ereban an jî çavê Ereban). Lê li gorî gelek kesan navê “Kobanî” ji gotina Îngilîzî (Company) ango kempanî tê. Di salên 1910-1920-an de Kampaniya Elmanî ya ku rêya hesin ya Trêna di navbera Berlîn û Bexdadê de li vê heremê bi cî bûye. Ji çiyayê Miştenûrê(gundê Helincê) kevirên reş ji bo rê derdixistin û dibirin. Pişt re jî, navê Kompanî dibe Kobanî û heta niha jî wisa tê gotin.

Xaknîgarî

Firehbûna xaka kobanî (3000,23 km2) ye. Hêjmara şîniyan li gorî serjmara dewletê sala 2000 (204653)mirov in. li gorî nexşeya Kurdistanê, Kobanî û herema deşta Suruç ê yekser bi Urfa(Riha) yê ve girêdayî ye. Li rojavayê navenda heremê(bajarê Kobanî) bi 30 km ava çemê Firatê derbas dibê. Kobanî 100 km dûrî bajarê Urfa ye. Kobanî, di parêzgeha Helebê de ye, ji navenda bajarê Helebê bi 150 km dûre. Li bakurê wê sînorê dewleta Turkiyê(Ruha) ye li başûrê wê sînorê parêzgeha Reqayê ye, li rojhilata wê sînorê herêma Tilebyede(Girê Spî), li rojavayê wê sînorê Herêma Cerablusê û çemê Feratê ye. Kobanî ku bi piranî deşta rast e(deşta Suruç) û hinek çiyayên ne bilind hene, wekî: (çiyayê Miştenûr 600 m. çiyayê Qerebekir, Çiyayê Xan-Mamed, çiyayê Reş), di herêma kobaniyê de çem kêmin, hin kanî henûn wek kaniya Ereban û kaniya Mişidê, lê niha çikayî ne.

Aborî

Di herêma Kobanî yê de 300 gund hene. Piranî gelê Kobanî bi çandinî û hesinkariyê ve mujul dibin. Dar û daristin kêmin, bi piranî çandiniyên salane tên çandin, wek: Pembû, genim, nîsk, nok, bacan, îsot, ceh, kuncî, garis(misir), kemûn(buharat), zebeş û gelek berhemên axê yên din. Van salên dawiyê jî çandinîya daran(fistiq, mişmiş “qeysî”, Tirî, henar, hêjîr û tiştên din) pêşketiye. Di xwedîkirina heywan û dewaran de jî van salên dawiyê paş ketiye û zayîf bûye. Herî zêde ciwan bi xwendin û xebatên derveyî Suriyê re mujul dibin. Bi piranî li Libnan, Îraq, Tirkiyê, Cezayîr, Tunîs û Ewropayê dixebitin. Di heremê de ji ber ku dewlet fabrîqe, dibistan û navendên xebatê ava nekiriye, lewma jî gelê herêmê her tim derdikevin derveyî welêt. Yan jî, di xebat û karên taybetî de dixebitin û debara xwe dikin. Di aliyê hesinkarî û çêkirina makîneyan û aletên hesin de, kobanî gavên pir mezin avîtine. Gelek fabrîqeyên biçûk yên taybet hene. Niha jî weke navenda çêkirina makîne û aletan lê hatiye. Lê polîtîkayên dewleta Suriyê ya ku her tim xêr û bêran ji herema Kurdan derdixe û dibe li heremên Ereban çêdike. Gelê Kobanî bi xebata kolandina bîrên avê bi makîneyên taybet(Xeraze) ango suntaj bi nav û bangin. Mirov dikare bibêje ku sektûra kolandina bîra bi piranî di destê wan de ye. Jêdera wan a sereke ya aboriyê jî, ji vê sektûrê ye.

Jiyan

Gelê Kobanî hemû Kurdên Kurmanc in. Hîn li ser kurdetiya xwe ne. wekî heremên din têkiliyên xwe bi Ereban re pir kêmin. Jinên wan hîn cilên Kurdî(Zerduştî) yên bedew li xwe dikin. Wek: Xeftan, Bervank, Sixme, Keras, Ebe û jib o serî jî, Şar, Hibrî, Kom û kofî bikar tînin. Mêr jî cilên Ereban (keras, çefî û eqal) li xwe dikin. Hîn jî gelek kesên ku cilên kurdewarî(Şal, Şapik û êlek) li ber xwe dikin hene. Mirovên Kobaniyê dilgerm û dijwarin. Bi mêvanperwerî û piştgirtina hev eyanin.

Çand

Çanda vê heremê, heman wekî ya hemû gelê Urfayê ye, hîn Bêhtir nêzî eşîrên Urfayê yên Êzîdî ne. Gelek urf û edetên Êzîdîtiyê di nava wan de hene, çendî ku hemû musulman bin jî, lê ji qanunên musulmntiyê bêhtir, ew qanunên Kurdetiyê û eşîretiyê pêk tînin. Çendî ku gelek rewşenbîr, hunermend û nivîskarên mezin ji nav wan derneketi bin jî, lê van salên dawiyê gelek ciwanên nivîskar, hunermend, rewşenbîr û zana derketine. Gelek dengbêjên wan yên kal jî (Baqî Xido, Hafizê Kor, Misoyê Bekebûrê, Xidirê Hebeşê..) hene. Di nava herêmê de gelek serpêhatiyên di seranserê Kurdistanê de binav û bang hene, wek serpêhatiya Eyşana Îbê û Bozan begê. Dengbêj Baqî Xido jî, yek ji dengbêjên Kurdan ên ku klama Derwêşê Evdî bi awayekî herî baş gotin ye. Jixwe dengbêjê mezin Baqî Xido li hemû Kurdistanê tê nas kirin. Her wiha jî hin dengbêj û sazbendên navdar hene wek: Ehmedê Çep, Reşîd û Xalid Sofî, Mistefa, Baran û Ze’îm Kendeş, Kardox Beyro, Siyamend Oskullî. Di aliyê sazbendiyê de jî, kemancê Hemedê Dûman û tembûra Hemedê Hadî hene.

Eşîr û êl

Eşîra herî mezin, eşîra “BERAZΔ ye. Ev eşîr di herêma Urfa, Suruç, Serî kaniyê, Suleymaniyê(başûr), Libnanê û bajarê Hemayê de dijîn. Ev eşîreke pir mezine. Kesên derve ji hemû endamên konfederesyona vê eşîrê re “Berazî” dibêjin, lê ew di nava xwe de bi hoz û qebîlên xwe, xwe dinasînin. Di nava wê de jî gelek êl û qebîl hene(Mîran, Kêtikan, Şêxan, Oxî, Zirwar, İlêdînî, Şedadî, Mi’ef, Dinan, Qereberkeran, Pîjiyan, Bêskan û gelek din…), lê niha girêdana wan kêm bûye. Heta salên nêz, malbata Şahîn Begê ji hoza Mîran(Begler) serokatiya konfedersyona eşîra Beraziyan dikirin. Lê niha çi destlatiya wan nemaye. Şahîn Begê Mîran û birayê wî Bozan Begê Mîran di avakirina Komela Xûybûn de rolek sereke leystine û şervanên Kobanî yên Berazî li gel Osman Sebrî çend çalakî li hemberî Qereqolên Tirkan pêk anîne.

Gund û Navçe

Kobanî di nava xwe de li 6 navnedên birêvebirina herêmî dabeş dibe. Zêdetirî 321 gund li herêma Kobanî hene. Ji van gundan (Helinc û Tilêcib, Tilxezal, Bozîk, Xanmemed, Sixur, Qilhedîd, Qinê, Qûmlix, Girik, Şeran û gundê Şêranê). Piraniya navên van gundan bi Kurdî ne, lê dewleta Ereb a şovenîst nave van hemû gundan guhertiye û kiriye erebî. Di salên dawiyê de gelek gundên Kobanî ji bajêr hatin qutkirin û bi navçeyên Ereban ên derdorê ve hatin girêdan. Bi taybetî jî bi navçeya Sirrîn û parêzgeha Reqqa ve. Hêjayî gotinê ye ku navçeya Sirrînê bi navneda herema Kobanî ve girêdayî ye.

Bermayîyên Dîrokî

Di van gundan gelek bermayîyên dîrokî yên kevnar hatine dîtin û ji aliyê dewletê ve guheztine bajar û muzexaneyên Ereban. Wek du şêrên kevirîn ên mezin ji gundê Şêranê hatine birin bo bajarê Reqqa ya Ereban. Di sere Çiyayê Miştenûr de gelek şkeftên dîrokî hene, şkefta herî bi nav û bang jî, şkefta Qîzîkan (Keçkan) heye. Her wiha jî gelek ziyaret û ciyên pîroz hene. Wek ziyareta Xanmamed û ziyareta Kurrikê. Heta salên nêz li bajêr dêra Ermeniyan jî hebû.

Ermenî û netewên din

Di nava Kurdên Kobanî de hêjmarek Ermenî yên ku ji Tirkiyê riviya jî hene. Rûniştvanên destpêkê yên bajêr Ermenî bûne. Ev Ermenî bi piranî li taxa Gumrigê dijîn, bi karên hesinkarî û sazkariyê ve mujul dibin. Têkiliyên Kurdan û Ermeniyan bi hev re pir baş e, têkiliyên kirîvtiyê di navbera wan de hene. Ji xwe Ermenî pir baş bi zimanê Kurdî diaxivin. Di salên dawiyê de gelek Ermenî, ji bo mercên jiyanek baştir koçî bajarê Helebê kirine. Li rex Ermeniyan, hêjmarek ji Tirkmenan jî li bajêr dijîn. Tirkmen bi Tirkmenî û Kurdî diaxivin û bi piranî bi karên dukanvaniyê re mujul dibin. Her wiha jî hin Ereb li bajêr û herêmê dijîn, bi taybetî jî Erebên ji eşîra (Ni’îmî). Lê ev Ereb xwe Kurd dibînin û bi Kurdî diaxivin û ji kokên xwe yên Erebtiyê dûr ketine.

Şoreş
Ji roja ku rojevayê Kurdistanê ji bakur hate qutkirin û heta roja me ya îro, gelê rojevayê Kurdistanê her tim himbêza xwe ji hemû şoreş û şoreşvanên beşên din û bi taybetî jî yên Bakurê Kurdistanê re vekiriye. Me li jor behs kiribû ku şervanên Kurd ên Berazî li gel Osman Sebrî li hember Tirkan çalakî pêk anîn û hewl dan xwe bigihînin şoreşa Agirî. Her wiha jî serok eşîra Beraziyan Şahîn Begê Mîran di avakirina komela Xûybûn de rolek sereke leystine. Her wiha jî Birayê wî Bozan Beg ji aliyê destlatê ve hatiye binçav kirin. Di heman dem de, gelê Kobanî wek hemû Kurdên Rojavayê Kurdistanê piştgiriya şoreşa Başûr jî kirine. Di havîna sala 1979-an de Serok Apo ji bakur derbasî rojevayê Kurdistanê bajarê Kobanî bû û pişt re jî Kobanî bû dergehê herî girîng ê derbasbûna partisan û şervanên PKK. Wis ajî Kobanî bû yekem qada ku himbêza xwe ji şoreşa PKK re vekir. Bi hezaran ciwan û keç beşdarî şoreşê bûn û li sere çiyayên Kurdistanê li hemberî neyarên gelê Kurd şer kirin, bi sedan ji wan xwîna xwe ya pak di riya azadiyê de rijandin û bi hezaran jî hîn li sere çiyayên Kurdistanê şer dikine. Kobanî di riya azadiyê de gelek zarokên xwe yên qehreman qurban kirin, wek Şîlan Baqî, Dîcle, Akîf, Halim, Sebrî, Perwîn û bi dehan ji şehîdên qehreman.
 
DEUTSCH
Ain al-Arab

Ain al-Arab (arabisch ‏عين العرب‎, DMG ʿAyn-al-ʿArab‎; kurdisch: Kobanî) ist eine Stadt in dem syrischen Gouvernement Aleppo mit 54.681 Einwohner (Geschätzter Stand 2007). Die Bedeutung des Namens Ain al-Arab ist Quelle der Araber.
Die Stadt Ain al-Arab liegt an der syrisch-türkischen Grenze gegenüber der türkischen Stadt Suruç in der Provinz Şanlıurfa. Ain al-Arab liegt 160 km nordöstlich von Aleppo und 30 km östlich vom Fluss Euphrat entfernt.
Die Einwohner Ain al-Arabs sind überwiegend Kurden. Staatsbeamte und Polizisten dagegen kommen aus anderen Teilen Syriens. Bis in die 70er Jahren des 20. Jahrhunderts gab es hier noch armenische Familien. Diese sind aber dann in größere Städte wie Aleppo oder sogar nach Armenien umgezogen.
Große kurdische Asirets sind hier die Berazan und die Kêtikan. Führende Angehörige dieser Stämme waren Bozan Beg, der zur seiner Zeit Abgeordneter für Urfa war im türkischen Parlament war. Sein Neffe Şahin Şahin war in den 1950er Jahren Abgeordneter im syrischen Parlament in Damaskus. Andere bekannte Personen aus der Stadt sind die Künstler und Schriftsteller Mişoyê Bekebûrê, Polat Can und Jan Dost.
 
РУССКИЙ
bajarê kobanî

ГОРОД КОБАНЕ - ЭТО РАЙОН ОБЛАСТИ АЛЕППО В ЗАПАДНОМ КУРДИСТАНЕ. ГОРОД КУБАНЕ НАХОДИТСЯ В 30 КМ К ЗАПАДУ ОТ Р. ЕВФРАТ, И 165 КМ К СЕВЕРОВОСТОКУ ОТ АЛЕППО. В ГОРОДЕ БОЛЬШИНСТВО НАСЕЛЕНИЯ – ЭТО КУРДЫ.
РАННЕ В ГОРОДЕ ПРОЖИВАЛО БОЛЬШОЕ КОЛИЧЕСТВО АРМЯН, КОТОРЫЕ ВО ВРЕМЯ ГЕНОЦИДА ПЕРЕЕХАЛИ В АЛЕППГО, США И ДРУГИЕ СТРАНЫ.
В КУБАНЕ БЫЛО 3 РОДНИКА, ПОСЛЕДНИЙ ИЗ КОТОРЫХ ВЫСОХ К 1958Г. (АРАБЫ НАЗЫВАЮТ ГОРОД АЙН АЛЬАРАБ, ЧТО ПЕРЕВОДИТСЯ КАК «РОДНИК АРАБОВ». ТАКОЕ НАЗВАНИЕ ВОЗНИКЛО ОТ ТОГО, ЧТО АРАБЫ ПРИЕЗЖАЮТ КАЖДОЕ ЛЕТТО ПОИТЬ СВОИ СТАДА ОВЕЦ).
ЭТОТ ГОРОД СОСТОИТ ИЗ 400 ПОСЕЛКОВ И ДЕРЕВЕНЬ, НАСЕЛЕНИЕ ОКОЛО 400 ТЫС. ЧЕЛ. ПЛАНИРОВКУ ГОРОДА ДЕЛАЛИ ФРАНЦУЗЫ. ДО СИХ ПОР В ГОРОДЕ ИМЕЕТСЯ БЫВШЕЕ УЧРЕЖДЕНИЕ ШТАБА ФРАНЦУЗСКОЙ МИЛИЦИИИ (САРАЙ), КОТОРОЕ В НАСТОЯЩЕЕ ВРМЯ ИСПОЛЬЗУЕТСЯ КАК ЗАГС.
ПЛЕМЕНА ГОРОДА.
КУРДСКИЕ ПЛЕМЕНА: БАРАЗ,КИТКАН, БИДЖАН, МУСИКАН, ШЕХАНИ, БИСИКАН, АЛИДИНАН, МУАФАН, ЗЕР УАРАН И МНОГИЕ ДР.
АРАБСКИЕ ПЛЕМЕНА:
1)ТАИ,
2) НАЕМИ, БОЛЬШОЕ ОЧЕНЬ РЕЛИГИОЗНОЕ ПЛЕМЯ. ИХ МОЛОДЫЕ ЛЮДИ ПРАКТИЧЕСКИ НЕ ЗНАЮТ АРАБСКИЙ ПОТОМУ, ЧТО ПОСПОРИЛИ С ГОСУДАРСТВОМ И ВСТАЛИ ПОД ОПЕКУ КУРДОВ.НА СЕГОДНЯШНИЙ ДЕНЬ СЧИТАЮТ СЕБЯ ЧАСТЬЮ КУРДОВ. ПРАКТИЧЕСКИ ВСЕ ОНИ НЕ ИМЕЮТ ГРАЖДАНСТВА.
ГОРОД ИЗВЕСТЕН ВЫРАЩИВАНИЕМ ПШЕНИЦЫ И ДРУГИХ ЗЛАКОВЫХ КУЛЬТУР, ХЛОПКА, ФИСТАШЕК ХАЛЕБСКИХ, ГРУШ, АБРИКОСОВ, ТУТОВНИКА, А ТАК ЖЕ КАМУНА.
ПРОМЫШЛЕННОСТЬ ПРЕДСТАВЛЕНА ПРЕДПРИЯТИЯМИ ПО ПРОИЗВОДСТВУ БУРОВЫХ МАШИН (ЕДИНСТВЕННЫЕ В МИРЕ), КОМБАЙНОВ.
ПРОИСХОЖДЕНИЕ НАЗВАНИЯ «КУБАНЕ»: В 19 ВЕКЕ НЕМЦЫ СОЗДАЛИ НА ЭТОЙ ТЕРРИТОРИИ ПРОИЗВОДСТВЕННУЮ КОМПАНИЮ, КОТОРАЯ ПОЗЖЕ БЫЛА ЗАКРЫТА, А НАЗВАНИЕ МЕСТНОСТИ ТАК И ОСТАЛОСЬ НАЗЫВАТЬСЯ «КОМПАНИ», СО ВРЕМЕНЕМ ИЗМЕНИЛОСЬ ДО «КУБАНИ».
КУБАНИ БЫЛ В СОСТАВЕ РАЙОНА УРФА (ТУРЦИЯ), ОТДЕЛИЛСЯ ОТ НЕГО ДОГОВОРОМ САЙКУС-БИКО (ФРАНЦИЯ И АНГЛИЯ).
 
عين العرب منطقة ومدينة سورية تابعة لمحافظة حلب في سوريا تقع على بعد 30 كيلومتراً شرقي نهر الفرات وحوالي 150 كيلومتراً شمال شرق حلب، يسكنها العرب منذ القديم، ثم نزح إلى المنطقة الأكراد الرعاة قبل 60 سنة.
تتألف منطقة عين العرب من 384 قرية صغيرة وعدد من النواحي الإدارية (صرين والشيوخ) وعدد سكانها أكثر من 460 ألف نسمة حسب إحصاء 2006، ومدينة عبن العرب مركز المنطقة مدينة تاريخية هامة في سورية، تاريخيا تنتشر في عين العرب الاوابد الأثرية التي تعود لحضارات سورية قديمة ارامية واشورية وغيرها، وفي عهد الانتداب الفرنسي في سوريا كانت عين العرب مركزا هاما اهتم بها الفرنسيون وخططوا شوارع المدينة وماتزال الكثير من المباني الفرنسية قائمة حتى اليوم مثل بعض الدوائر الحكومية الرسمية (السرايا).إلا أن الكثير من التحف والآثار التاريخية القيمة نقلت إلى خارج المنطقة إما إلى خارج سوريا أيام الانتداب الفرنسي أو إلى متاحف سورية.
الأنشطة الاجتماعية

في عين العرب تتنوع مظاهر النشاطات الاجتماعية والثقافية والاقتصادية، وبها كافة مراكز الخدمات مثل المركز الثقافي العربي والمصرف الزراعي ومديرية الزراعة ومؤسسة الحبوب ومركز الهاتف والبريد والعديد من المعاهد والمدارس والمراكز العلمية وكانت من أقدم المدن الصغيرة في المنطقة يوجد فيها كافة أنواع الخدمات والمرافق الثقافية والفنية مثل دار السينما، سينما مسي والعديد من المعالم التي قامت في المدينة منذ زمن بعيد.
في مجال التعليم، في عين العرب ثانويتان عامتان وثانوية صناعية تقنية وأخرى للفنون النسوية وأيضاً ثانوية زراعية كما يوجد فيها معهد شرعي إسلامي للبنين واخر للبنات، ان الوضع الاجتماعي في عين العرب يغلب عليه الطابع العشائري ،و اشتهر في عين العرب الفن الفولكلوري ومن أشهر المطربين الفلكلوريين باقي خضر ومحمد دومان والعديد من المثقفين والادباء والكتاب والشعراء وفي شتى المجالات العلمية والفنية والثقافية.

الاقتصاد
تشتهر مدينة كوباني عين العرب بزراعة القمح والشعير والقطن وال فستق حلبي والجوز واللوز، واشتهرت في الآونة الأخيرة بزراعة الكمون وبعض المحصولات الأخرى. سكانها عمال نشيطون وقد اشتهرت صناعة الالات الزراعية مثل الحفرات والحصادات والقطع والمعدات الزراعية المصنوعة محلياً في عين العرب حتى انها تصدر إلى خارج سوريا في بلدان بعيدة كالجزائر والمغرب[بحاجة لمصدر].
يوجد في المدينة ومناطقها العديد من المنشئات الصناعية والمعامل والمصانع كصناعة الالات وصناعة الالبان والصناعات الغذائية وغيرها. وتشتهر بحركة تجارية نشطه. كما ويوجد لديها موقع رسمي على الشبكة العنكبوتية يمكن العودة اليه ومتابعة كافة النشاطات.
 

G.M.K Team

G.M.K Team
برخدان شوبك مو انت من كوباني انا ما بعرف روسي بس بعرف انو غلط هههه

РУССКИЙ
bajarê kobanî

ГОРОД КОБАНЕ - ЭТО РАЙОН ОБЛАСТИ АЛЕППО В ЗАПАДНОМ КУРДИСТАНЕ. ГОРОД КУБАНЕ НАХОДИТСЯ В 30 КМ К ЗАПАДУ ОТ Р. ЕВФРАТ, И 165 КМ К СЕВЕРОВОСТОКУ ОТ АЛЕППО. В ГОРОДЕ БОЛЬШИНСТВО НАСЕЛЕНИЯ – ЭТО КУРДЫ.



شرقي نهر الفرات باقل من 8 كيلو متر
 
أعلى