G.M.K Team
G.M.K Team
Baranâ Şevê
Ji barana şevê
Min bêhna te kir
Dilê’m digirîya
Bêrîya te dikir...
Te l’min dinêrî
Te mi nas nekir
Lehî l’min rabû
Lê min şil nekir...
Helbest:
Li welateke sar min bêriya te kir gulê
Li welateke spî min nikarîbû te anîba bîra xwe.
Di roja oxirê de te ji min re gotibû:
Eger ez hatim bîra te di bin tava heyîvê de
Keviran bicivin û pê kevokeke çêke.
Lê li vir ne tava heyîvê ne jî kevir hene.
Li vir hêsir, bêrîkirin,
Li vir şevateke kû mrovan dike pîşo heye.
Ez niha pîşo me!
Tu ji pîşoyê hêvîya çi bêrîkirinê dikî
Ew ber bayê bêdem ji hev belav û lav dibe
Ne kevir ne tava heyîvê ne xwe dê neyê bîra min.
Li welatê penckirî min bêrîya te kir gulê
Ne ezman ne erdê bi min re berîkirina te parvenekirin.
Her tişt di xew de ye,
Ez û xewnên xwe şiyar in gulê...
Ser dengê dilê xwe
Ji xew şiyar bûm
Ji hêsîrên xwe
Di avê de mabûm
Li şareke xwûz
Gêj û winda bûm
Weke her carê
Dîsa tenha bûm.
Helbest:
Her tişt ji hişê xwe çûbû.
Berf, dar û mey!
Ez bi tenê li welatê sar şîyarbûm gulê.
Li oqyanûseke ji qeşayê
Ez gulokek ‘bambû’yê şewitî me.
Daristanên pîr kefenên xwe li min jî kirine
Biborîne gula min.
Çavên min yên tije evîn
Bûne di deryayên bûzgirtî.
Lê dilê te yê kû di rojên sar de
Her demê ji min re derî vedikir,
Zaroktiya min hemêz dikir
Dê li min negire.
Ma ne tu dîya min buyî?
Min sar e gula min
Bedena min pîşoyeke bûzgirtî ye.
Dê çi kare min germbike ji şîretên te yên bi tîp pêve?
Ma ne te ji min re digot “Tu zarok î.”
Û niha li hemberî mezinahiya te diqêrim û dibêjim:
Ez sed zarok im û tu sed jin î!
Tu dê yî,
Tu yar î,
Tu xwîşk î,
Tu dotmam î...
Min bigir û di nava hûçikê dilê xwe yê mezin de veşêre.
Min sar e, ez ditirsim!
Min sar e...
Doh dîsa derî
Pir caran vebû
Dengê te dihat
Lê tu tune bû...
Dilê min sêwî
L’benda te mabû
Pêjna te dihat
Lê tu nexwîya bû...
-Hekîm Sefkan-
Kürtçe'den Çeviri: Kurdish.King
Gece Yağmuru
Gece yağmurlarından,
Seni diledim,
Yüreğim ağladı ve
Seni istedi
Bana bakıyordun
Beni tanımadın
Sel bedenimde uyandı
Ancak ben ıslanmadım...
Şiir:
Soğuk bir memlekette seni özlüyorum gülüm!
Beyaz bir ülkede seni hayal etmek güç
Beni uğurladığın gün söylemiştin:
Eğer aklına gelirsem ay gecesinin ışığında
Parlak taşlardan güvercinler yap.
Ancak burda ne ay ışığı ne de taşlar var
Burda gözyaşı, özlem,
Burda yiğitlerin yüreğine düşen ateş parçaları var.
Ben şimdi ateş parçasıyım!
Sen bir ateşden nasıl bir özlem beklersin
Zamansız rüzgarlarda ateşler dağılıyor
Ne taş Ne de ay ışığı inan aklıma gelmiyor.
Parçalanmış bir ülke de seni özlüyorum Gülüm
Ne gökyüzü ne de yeryüzü benimle hasretini paylaşmadı.
Herşey uykuda,
Ben ve uykum uyanığız Gülüm!...
Gönlümün sesiyle
Uykudan uyandım
Gözyaşlarımdan
Bir denizde uyandım
Yorgun bir şehirde
Delice kayboldum
Her zaman ki gibi
Yine yalnızdım
Şiir:
Herşey kendinden geçti
Kar, ağaç ve mey!
Yalnızca ben soğuk bir ülkede uyandım Gülüm!
Buzullardan bir okyanusta
Bir bambu ağacında yakıldım
Yaşlı ormanlar kefenlerinden bana da giydirdiler
Özlüyorum Gülüm!
Aşkla dolu gözlerim
Buz deryalarına döndü
Oysa senin gönlün en soğuk günde bile
Bana kapı açardı
Çocukluğumu kucaklardı
Yarim bana ağlama
Hani sen annem gibiydin
Üşüyorum Gülüm!
Bedenim buzullardan bir ateş parçası
Nasihatlarınla beni ne kadar ısıtabilirsin?
Sen söylemezmiydin "Daha çocuksun."
Şimdi senin büyüklüğünün yanında haykırarak söylüyorum:
Ben bin kere çocuğum ve sen bin kere Yaşamsın!
Sen annesin,
Sen yarimsin,
Sen kardeşsin,
Sen kuzensin,
Beni al ve o büyük yüreğinde bir köşede sakla.
Üşüyorum, korkuyorum!
Üşüyorum...
Dün yine kapı
Bir çok kez açıldı
Seni duydum
Ama gözükmüyordun...
Yüreğim öksüzce
Gelişini bekledi
Sen geliyordun
Ama gözükmüyordun...
Ji Kurdî Verger: Siyabênd